Słowo powitania Księdza Kardynała Stanisława Dziwisza
w dniu poświęcenia kościoła pod wezwaniem św. Karola Boromeusza
4 listopada 2009 r.

Pragniemy powitać Księdza Kardynała po raz pierwszy w naszej parafii św. Karola Boromeusza, która prawie od dwudziestu lat zaangażowana jest w budowę świątyni, będącej naszym pomnikiem wdzięczności za pontyfikat Wielkiego Polaka Jana Pawła II.

Historia naszej wspólnoty parafialnej sięga korzeniami parafii św. Floriana, w której Karol Wojtyła w latach 194951 był wikariuszem. Już w latach 50tych, dostrzegając rosnącą potrzebę duszpasterską, parafia św. Floriana czyniła starania o wybudowanie punktu sakralnego w okolicach ulic Prądnickiej i ks. Siemaszki. W 1954 r. dr Karol Zakrzeński zapisał parafii w swoim testamencie parcelę pod budowę nowego kościoła w narożniku ul. Prądnickiej i Lekarskiej. Jednak w 1957 r. parcela ta została odebrana przez władze państwowe. Przez wiele lat starano się o budowę kościoła ale ówczesne władze komunistyczne czyniły wszystko, aby nowy, rozwijający się Kraków był miastem bez świątyń. Dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych, kiedy przyszedł zmierzch komunizmu, zabłysła iskierka nadziei. W listopadzie 1987 r. w porozumieniu z Kurią Metropolitarną parafia św. Floriana wniosła pismo do Urzędu Miasta Krakowa o zarezerwowanie terenu pod lokalizację obiektu sakralnego i domu parafialnego. Rok później, 17 sierpnia 1988 r. uzyskano z Biura Rozwoju Miasta Krakowa opinię urbanistyczną dotyczącą usytuowania kościoła na osiedlu ks. Siemaszki.

Tego samego roku, 18 grudnia ksiądz kardynał Franciszek Macharski z radością zatwierdził propozycję, by świątynia i mająca powstać parafia przyjęła patronat św. Karola Boromeusza. Po wyborze na Stolicę Piotrową ówczesnego Metropolity Krakowskiego Karola Wojtyły, parafianie bazyliki św. Floriana często zwracali się do swego proboszcza z prośbą, aby w szczególny sposób zaznaczyć dwuletnią pracę ks. Karola w ich parafii. Najczęściej proponowano budowę pomnika obok świątyni. Jednak ks. proboszcz Jan Czyrek, dostrzegając potrzebę powstania świątyni przy osiedlu ks. Siemaszki, zdecydował, że będzie ona najlepszym sposobem upamiętnienia tego faktu: miejscem pamięci ale i modlitwy. Pierwszego stycznia 1989 roku ksiądz kardynał Franciszek Macharski skierował do budowy kościoła i prowadzenia duszpasterstwa ks. Stanisława Czajkę, który był wikariuszem w parafii Matki Bożej Królowej Polski w Nowej Hucie.

Podstawowy problem, który od razu stanął przed duszpasterzem i całą wspólnotą parafialną to sprawa gruntów. Okazało się, ze wielu właścicieli terenu, na którym miał powstać kościół, już nie żyje a cała masa spadkowa jest nieuregulowana. W trakcie dokonywania regulacji własnościowych okazało się, że mamy do czynienia z liczbą 34 osób, które rościły sobie prawo do własności terenu. Rozpoczął się żmudny proces uregulowania tej kwestii i wykupu gruntu, który trwał 8 lat. W międzyczasie, w porozumieniu z niektórymi właścicielami i w oparciu o decyzję Urzędu Architektury z 6 października 1990 r., przystąpiliśmy do budowy tymczasowej kaplicy, którą w dniu dzisiejszym opuszczamy.

W uroczystość odpustową, 4 listopada 1991 r. nasza parafia została formalnie erygowana przez księdza kardynała Franciszka Macharskiego. Została ona wyodrębniona z parafii św. Floriana, św. Jadwigi Królowej i Jezusa Chrystusa Dobrego Pasterza. Pierwszym proboszczem mianowany został ks. Stanisław Czajka, a pierwszym wikariuszem ks. Adam Kozłowski, po nim zaś ks. Józef Palenica, ks. Józef Piotrowicz, a obecnie wikariuszami są ks. Zbigniew Pytel i ks. Bogusław Szewczyk. Bardzo duży wkład w duszpasterstwo od samego początku ma ks. dr Krzysztof Gryz pracownik naukowy Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. Od dwóch lat pomaga także ks. Artur Węgiel pracownik Sądu Metropolitalnego. Swój udział w kształtowanie wspólnoty parafialnej mieli również ks. Marek Hajdyła, niegdyś dyrektor Radia Plus a obecnie proboszcz w Trzebini oraz przez ponad rok ks. Tomasz Grzesiak, który był wówczas pracownikiem Kurii Metropolitalnej. Nie można zapomnieć o Siostrach Nazaretankach, które dzielnie wspomagały i nadal wspomagają księży w katechezie i duszpasterstwie dzieci i młodzieży. Przez trzynaście lat s. Katarzyna Jakubiec, a obecnie od pięciu lat s. Monika Wiatrowska.

7 maja 1997 r., po żmudnych staraniach związanych z wykupem ziemi, został poświęcony plac pod budowę kościoła. Aktu tego dokonał ksiądz kardynał Franciszek Macharski. Miesiąc później, 9 czerwca na terenie parafii przebywał Ojciec Święty Jan Paweł II, który odwiedził szpital noszący Jego imię. Z kolei dzień wcześniej, 8 czerwca na krakowskich Błoniach Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny ofiarowany przez ks. proboszcza Jana Czyrka a pozyskany z murów bazyliki św. Floriana.

We wrześniu 1999 r. rozpoczęto budowę kościoła i zaplecza duszpasterskiego. Projekt świątyni i plebanii wraz z salkami wykonało „Biuro Projektów Inter Project Group", na czele którego stanął dr architekt Bogusław Podhalański oraz inż. konstruktor Jerzy Borkowski.  Przetarg na budowę plebanii w stanie surowym z zapleczem katechetycznym oraz na wykonanie fundamentów kościoła wygrała firma „Budopol".

12 października 2003 r., w 25. roku pontyfikatu Jana Pawła II, Metropolita Krakowski kardynał Franciszek Macharski dokonał wmurowania kamienia węgielnego oraz ozdobnej cegły z drzwi Bazyliki św. Piotra w Rzymie z Roku Jubileuszowego 2000. Ten dar ofiarował nam Ojciec Święty, a poprosił o niego w naszym imieniu za pośrednictwem dzisiejszego naszego Gościa, czcigodnego Księdza Kardynała, ks. prof. Andrzej Baczyński.

Dalsze prace przy kościele to dach, który został wykonany przez firmę pana Józefa Paczki z Nowego Targu. Instalację elektryczną i alarmową wykonała firma „Włodzimierz Fularski, Andrzej Sikora, Wiesław Klimek, Franciszek Fularski", natomiast malowanie: Adam i Ryszard Gąsiorek. Instalację gazową, C.O., wodną i cieplną wykonał Józef Sioło. Tynki i kanały nadmuchowe – Zdzisław Pacak przy pomocy parafian, a zwłaszcza Mariana Tutaka, Andrzeja Ciepieli i Karola Pluty. Posadzkę wykonała firma z Kieleckich Kopalni Surowców Mineralnych. Wykończenie wieży wykonała firma PPUH „Agrotrak" pod kierownictwem prezesa Marka Sikory oraz firma braci Misiaków, Hieronima i Wiesława.

Wśród zaangażowanych w naszą budowę należy wyróżnić panie, które zajmowały się i nadal zajmują sprawami ekonomicznymi: Maria Gabaja, Gabriela Sikora i Maria Szczurek.

Dzisiejsza uroczystość byłaby niemożliwa bez sponsorów, którym należy podziękować. Najwięcej wniosła parafia św. Floriana wraz z ks. prałatem Janem Czyrkiem, jej proboszczem. Można powiedzieć w języku potocznym, że matka nie opuściła w potrzebie swojej córki, za co serdecznie jesteśmy wdzięczni. Na ręce ks. dziekana Jana Dziaska składamy podziękowanie dla parafii z dekanatu Krowodrza za wieloletnią zbiórkę ofiar na nasz cel. Podobnie także dekanatom: Bolechowice, Wawrzeńczyce a ostatnio dekanatowi Kazimierz.

Dziękujemy ofiarodawcom z Toronto, a zwłaszcza Bronisławie Kielar i Stelli Zapotoczny; ks. Grzegorzowi Ciochowi z diecezji Denwer w U.S.A oraz jego parafianom; ks. Józefowi Matysowi z diecezji Regensburg w Niemczech oraz jego parafianom. Dziękujemy także panu Krzysztofowi Góralczykowi.

Wyrażamy wreszcie wdzięczność tym parafianom, którzy przez wiele lat solidnie składali ofiary. Wielu z nich nie doczekało nowej świątyni, ale z pewnością cieszą się z dzisiejszego wydarzenia w domu Ojca. Spośród tych, którzy odeszli trzeba wspomnieć Państwa Rostworowskich, którzy pozostawili swoje obrazy, zdobiące naszą świątynię. To podziękowanie składamy na ręce ich syna – Tadeusza Rostworowskiego.

Przed nami wiele jeszcze pracy do wykonania abyśmy mogli tę świątynię w pełni oddać Panu Bogu w akcie konsekracji. Dzisiaj dziękujemy Księdzu Kardynałowi za obecność i prosimy o poświęcenie kościoła, który od tej chwili stanie się domem Boga i naszym domem. Prosimy także o sprawowanie Mszy św. w intencji rychłej beatyfikacji i kanonizacji Sługi Bożego Jana Pawła II oraz w intencji całej naszej wspólnoty parafialnej.

Normal 0 21 MicrosoftInternetExplorer4

Słowo powitania Księdza Kardynała Stanisława Dziwisza

w dniu poświęcenia kościoła pod wezwaniem św. Karola Boromeusza

4 listopada 2009 r.

         Pragniemy powitać Księdza Kardynała po raz pierwszy w naszej parafii św. Karola Boromeusza, która prawie od dwudziestu lat zaangażowana jest w budowę świątyni, będącej naszym pomnikiem wdzięczności za pontyfikat Wielkiego Polaka Jana Pawła II.

Historia naszej wspólnoty parafialnej sięga korzeniami parafii św. Floriana, w której Karol Wojtyła w latach 194951 był wikariuszem. Już w latach 50tych, dostrzegając rosnącą potrzebę duszpasterską, parafia św. Floriana czyniła starania o wybudowanie punktu sakralnego w okolicach ulic Prądnickiej i ks. Siemaszki. W 1954 r. dr Karol Zakrzeński zapisał parafii w swoim testamencie parcelę pod budowę nowego kościoła w narożniku ul. Prądnickiej i Lekarskiej. Jednak w 1957 r. parcela ta została odebrana przez władze państwowe. Przez wiele lat starano się o budowę kościoła ale ówczesne władze komunistyczne czyniły wszystko, aby nowy, rozwijający się Kraków był miastem bez świątyń. Dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych, kiedy przyszedł zmierzch komunizmu, zabłysła iskierka nadziei. W listopadzie 1987 r. w porozumieniu z Kurią Metropolitarną parafia św. Floriana wniosła pismo do Urzędu Miasta Krakowa o zarezerwowanie terenu pod lokalizację obiektu sakralnego i domu parafialnego. Rok później, 17 sierpnia 1988 r. uzyskano z Biura Rozwoju Miasta Krakowa opinię urbanistyczną dotyczącą usytuowania kościoła na osiedlu ks. Siemaszki.

Tego samego roku, 18 grudnia ksiądz kardynał Franciszek Macharski z radością zatwierdził propozycję, by świątynia i mająca powstać parafia przyjęła patronat św. Karola Boromeusza. Po wyborze na Stolicę Piotrową ówczesnego Metropolity Krakowskiego Karola Wojtyły, parafianie bazyliki św. Floriana często zwracali się do swego proboszcza z prośbą, aby w szczególny sposób zaznaczyć dwuletnią pracę ks. Karola w ich parafii. Najczęściej proponowano budowę pomnika obok świątyni. Jednak ks. proboszcz Jan Czyrek, dostrzegając potrzebę powstania świątyni przy osiedlu ks. Siemaszki, zdecydował, że będzie ona najlepszym sposobem upamiętnienia tego faktu: miejscem pamięci ale i modlitwy. Pierwszego stycznia 1989 roku ksiądz kardynał Franciszek Macharski skierował do budowy kościoła i prowadzenia duszpasterstwa ks. Stanisława Czajkę, który był wikariuszem w parafii Matki Bożej Królowej Polski w Nowej Hucie.

Podstawowy problem, który od razu stanął przed duszpasterzem i całą wspólnotą parafialną to sprawa gruntów. Okazało się, ze wielu właścicieli terenu, na którym miał powstać kościół, już nie żyje a cała masa spadkowa jest nieuregulowana. W trakcie dokonywania regulacji własnościowych okazało się, że mamy do czynienia z liczbą 34 osób, które rościły sobie prawo do własności terenu. Rozpoczął się żmudny proces uregulowania tej kwestii i wykupu gruntu, który trwał 8 lat. W międzyczasie, w porozumieniu z niektórymi właścicielami i w oparciu o decyzję Urzędu Architektury z 6 października 1990 r., przystąpiliśmy do budowy tymczasowej kaplicy, którą w dniu dzisiejszym opuszczamy.

W uroczystość odpustową, 4 listopada 1991 r. nasza parafia została formalnie erygowana przez księdza kardynała Franciszka Macharskiego. Została ona wyodrębniona z parafii św. Floriana, św. Jadwigi Królowej i Jezusa Chrystusa Dobrego Pasterza. Pierwszym proboszczem mianowany został ks. Stanisław Czajka, a pierwszym wikariuszem ks. Adam Kozłowski, po nim zaś ks. Józef Palenica, ks. Józef Piotrowicz, a obecnie wikariuszami są ks. Zbigniew Pytel i ks. Bogusław Szewczyk. Bardzo duży wkład w duszpasterstwo od samego początku ma ks. dr Krzysztof Gryz pracownik naukowy Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. Od dwóch lat pomaga także ks. Artur Węgiel pracownik Sądu Metropolitalnego. Swój udział w kształtowanie wspólnoty parafialnej mieli również ks. Marek Hajdyła, niegdyś dyrektor Radia Plus a obecnie proboszcz w Trzebini oraz przez ponad rok ks. Tomasz Grzesiak, który był wówczas pracownikiem Kurii Metropolitalnej. Nie można zapomnieć o Siostrach Nazaretankach, które dzielnie wspomagały i nadal wspomagają księży w katechezie i duszpasterstwie dzieci i młodzieży. Przez trzynaście lat s. Katarzyna Jakubiec, a obecnie od pięciu lat s. Monika Wiatrowska.

7 maja 1997 r., po żmudnych staraniach związanych z wykupem ziemi, został poświęcony plac pod budowę kościoła. Aktu tego dokonał ksiądz kardynał Franciszek Macharski. Miesiąc później, 9 czerwca na terenie parafii przebywał Ojciec Święty Jan Paweł II, który odwiedził szpital noszący Jego imię. Z kolei dzień wcześniej, 8 czerwca na krakowskich Błoniach Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny ofiarowany przez ks. proboszcza Jana Czyrka a pozyskany z murów bazyliki św. Floriana.

We wrześniu 1999 r. rozpoczęto budowę kościoła i zaplecza duszpasterskiego. Projekt świątyni i plebanii wraz z salkami wykonało „Biuro Projektów Inter Project Group”, na czele którego stanął dr architekt Bogusław Podhalański oraz inż. konstruktor Jerzy Borkowski. Przetarg na budowę plebanii w stanie surowym z zapleczem katechetycznym oraz na wykonanie fundamentów kościoła wygrała firma „Budopol”.

12 października 2003 r., w 25. roku pontyfikatu Jana Pawła II, Metropolita Krakowski kardynał Franciszek Macharski dokonał wmurowania kamienia węgielnego oraz ozdobnej cegły z drzwi Bazyliki św. Piotra w Rzymie z Roku Jubileuszowego 2000. Ten dar ofiarował nam Ojciec Święty, a poprosił o niego w naszym imieniu za pośrednictwem dzisiejszego naszego Gościa, czcigodnego Księdza Kardynała, ks. prof. Andrzej Baczyński.

Dalsze prace przy kościele to dach, który został wykonany przez firmę pana Józefa Paczki z Nowego Targu. Instalację elektryczną i alarmową wykonała firma „Włodzimierz Fularski, Andrzej Sikora, Wiesław Klimek, Franciszek Fularski”, natomiast malowanie: Adam i Ryszard Gąsiorek. Instalację gazową, C.O., wodną i cieplną wykonał Józef Sioło. Tynki i kanały nadmuchowe – Zdzisław Pacak przy pomocy parafian, a zwłaszcza Mariana Tutaka, Andrzeja Ciepieli i Karola Pluty. Posadzkę wykonała firma z Kieleckich Kopalni Surowców Mineralnych. Wykończenie wieży wykonała firma PPUH „Agrotrak” pod kierownictwem prezesa Marka Sikory oraz firma braci Misiaków, Hieronima i Wiesława.

Wśród zaangażowanych w naszą budowę należy wyróżnić panie, które zajmowały się i nadal zajmują sprawami ekonomicznymi: Maria Gabaja, Gabriela Sikora i Maria Szczurek.

Dzisiejsza uroczystość byłaby niemożliwa bez sponsorów, którym należy podziękować. Najwięcej wniosła parafia św. Floriana wraz z ks. prałatem Janem Czyrkiem, jej proboszczem. Można powiedzieć w języku potocznym, że matka nie opuściła w potrzebie swojej córki, za co serdecznie jesteśmy wdzięczni. Na ręce ks. dziekana Jana Dziaska składamy podziękowanie dla parafii z dekanatu Krowodrza za wieloletnią zbiórkę ofiar na nasz cel. Podobnie także dekanatom: Bolechowice, Wawrzeńczyce a ostatnio dekanatowi Kazimierz. Dziękujemy ofiarodawcom z Toronto, a zwłaszcza Bronisławie Kielar i Stelli Zapotoczny; ks. Grzegorzowi Ciochowi z diecezji Denwer w U.S.A oraz jego parafianom; ks. Józefowi Matysowi z diecezji Regensburg w Niemczech oraz jego parafianom. Dziękujemy także panu Krzysztofowi Góralczykowi.

Wyrażamy wreszcie wdzięczność tym parafianom, którzy przez wiele lat solidnie składali ofiary. Wielu z nich nie doczekało nowej świątyni, ale z pewnością cieszą się z dzisiejszego wydarzenia w domu Ojca. Spośród tych, którzy odeszli trzeba wspomnieć Państwa Rostworowskich, którzy pozostawili swoje obrazy, zdobiące naszą świątynię. To podziękowanie składamy na ręce ich syna – Tadeusza Rostworowskiego.

Przed nami wiele jeszcze pracy do wykonania abyśmy mogli tę świątynię w pełni oddać Panu Bogu w akcie konsekracji. Dzisiaj dziękujemy Księdzu Kardynałowi za obecność i prosimy o poświęcenie kościoła, który od tej chwili stanie się domem Boga i naszym domem. Prosimy także o sprawowanie Mszy św. w intencji rychłej beatyfikacji i kanonizacji Sługi Bożego Jana Pawła II oraz w intencji całej naszej wspólnoty parafialnej.