Słowo powitania Księdza Kardynała Stanisława Dziwisza

w dniu poświęcenia kościoła pod wezwaniem św. Karola Boromeusza

4 listopada 2009 r.

         Pragniemy powitać Księdza Kardynała po raz pierwszy w naszej parafii św. Karola Boromeusza, która prawie od dwudziestu lat zaangażowana jest w budowę świątyni, będącej naszym pomnikiem wdzięczności za pontyfikat Wielkiego Polaka Jana Pawła II.

Historia naszej wspólnoty parafialnej sięga korzeniami parafii św. Floriana, w której Karol Wojtyła w latach 194951 był wikariuszem. Już w latach 50tych, dostrzegając rosnącą potrzebę duszpasterską, parafia św. Floriana czyniła starania o wybudowanie punktu sakralnego w okolicach ulic Prądnickiej i ks. Siemaszki. W 1954 r. dr Karol Zakrzeński zapisał parafii w swoim testamencie parcelę pod budowę nowego kościoła w narożniku ul. Prądnickiej i Lekarskiej. Jednak w 1957 r. parcela ta została odebrana przez władze państwowe. Przez wiele lat starano się o budowę kościoła ale ówczesne władze komunistyczne czyniły wszystko, aby nowy, rozwijający się Kraków był miastem bez świątyń. Dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych, kiedy przyszedł zmierzch komunizmu, zabłysła iskierka nadziei. W listopadzie 1987 r. w porozumieniu z Kurią Metropolitarną parafia św. Floriana wniosła pismo do Urzędu Miasta Krakowa o zarezerwowanie terenu pod lokalizację obiektu sakralnego i domu parafialnego. Rok później, 17 sierpnia 1988 r. uzyskano z Biura Rozwoju Miasta Krakowa opinię urbanistyczną dotyczącą usytuowania kościoła na osiedlu ks. Siemaszki.

Tego samego roku, 18 grudnia ksiądz kardynał Franciszek Macharski z radością zatwierdził propozycję, by świątynia i mająca powstać parafia przyjęła patronat św. Karola Boromeusza. Po wyborze na Stolicę Piotrową ówczesnego Metropolity Krakowskiego Karola Wojtyły, parafianie bazyliki św. Floriana często zwracali się do swego proboszcza z prośbą, aby w szczególny sposób zaznaczyć dwuletnią pracę ks. Karola w ich parafii. Najczęściej proponowano budowę pomnika obok świątyni. Jednak ks. proboszcz Jan Czyrek, dostrzegając potrzebę powstania świątyni przy osiedlu ks. Siemaszki, zdecydował, że będzie ona najlepszym sposobem upamiętnienia tego faktu: miejscem pamięci ale i modlitwy. Pierwszego stycznia 1989 roku ksiądz kardynał Franciszek Macharski skierował do budowy kościoła i prowadzenia duszpasterstwa ks. Stanisława Czajkę, który był wikariuszem w parafii Matki Bożej Królowej Polski w Nowej Hucie.

Podstawowy problem, który od razu stanął przed duszpasterzem i całą wspólnotą parafialną to sprawa gruntów. Okazało się, ze wielu właścicieli terenu, na którym miał powstać kościół, już nie żyje a cała masa spadkowa jest nieuregulowana. W trakcie dokonywania regulacji własnościowych okazało się, że mamy do czynienia z liczbą 34 osób, które rościły sobie prawo do własności terenu. Rozpoczął się żmudny proces uregulowania tej kwestii i wykupu gruntu, który trwał 8 lat. W międzyczasie, w porozumieniu z niektórymi właścicielami i w oparciu o decyzję Urzędu Architektury z 6 października 1990 r., przystąpiliśmy do budowy tymczasowej kaplicy, którą w dniu dzisiejszym opuszczamy.

W uroczystość odpustową, 4 listopada 1991 r. nasza parafia została formalnie erygowana przez księdza kardynała Franciszka Macharskiego. Została ona wyodrębniona z parafii św. Floriana, św. Jadwigi Królowej i Jezusa Chrystusa Dobrego Pasterza. Pierwszym proboszczem mianowany został ks. Stanisław Czajka, a pierwszym wikariuszem ks. Adam Kozłowski, po nim zaś ks. Józef Palenica, ks. Józef Piotrowicz, a obecnie wikariuszami są ks. Zbigniew Pytel i ks. Bogusław Szewczyk. Bardzo duży wkład w duszpasterstwo od samego początku ma ks. dr Krzysztof Gryz pracownik naukowy Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. Od dwóch lat pomaga także ks. Artur Węgiel pracownik Sądu Metropolitalnego. Swój udział w kształtowanie wspólnoty parafialnej mieli również ks. Marek Hajdyła, niegdyś dyrektor Radia Plus a obecnie proboszcz w Trzebini oraz przez ponad rok ks. Tomasz Grzesiak, który był wówczas pracownikiem Kurii Metropolitalnej. Nie można zapomnieć o Siostrach Nazaretankach, które dzielnie wspomagały i nadal wspomagają księży w katechezie i duszpasterstwie dzieci i młodzieży. Przez trzynaście lat s. Katarzyna Jakubiec, a obecnie od pięciu lat s. Monika Wiatrowska.

7 maja 1997 r., po żmudnych staraniach związanych z wykupem ziemi, został poświęcony plac pod budowę kościoła. Aktu tego dokonał ksiądz kardynał Franciszek Macharski. Miesiąc później, 9 czerwca na terenie parafii przebywał Ojciec Święty Jan Paweł II, który odwiedził szpital noszący Jego imię. Z kolei dzień wcześniej, 8 czerwca na krakowskich Błoniach Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny ofiarowany przez ks. proboszcza Jana Czyrka a pozyskany z murów bazyliki św. Floriana.

9 września 1999 r. parafia otrzymała pozwolenie na budowę kościoła i zaplecza duszpasterskiego. Projekt świątyni i plebanii wraz z salkami wykonało „Biuro Projektów Inter Project Group”, na czele którego stanął dr architekt Bogusław Podhalański oraz inż. konstruktor Jerzy Borkowski. Nadzór techniczny nad budową sprawuje inż. Grzegorz Lebiedowicz. Przetarg na budowę plebanii w stanie surowym z zapleczem katechetycznym oraz na wykonanie fundamentów kościoła wygrała firma „Budopol”, która w ciągu jednego roku wykonała zobowiązanie. Po ukończeniu plebanii w 2002 r. firma „Budopol” przystąpiła do wznoszenia murów kościoła i wieży. Prace zostały zakończone w 2003 r.

12 października 2003 r., w 25. roku pontyfikatu Jana Pawła II, Metropolita Krakowski kardynał Franciszek Macharski dokonał wmurowania kamienia węgielnego oraz ozdobnej cegły z drzwi Bazyliki św. Piotra w Rzymie z Roku Jubileuszowego 2000. Ten dar ofiarował nam Ojciec Święty, a poprosił o niego w naszym imieniu za pośrednictwem dzisiejszego naszego Gościa, czcigodnego Księdza Kardynała, ks. prof. Andrzej Baczyński.

Dalsze prace przy kościele to dach, który został wykonany przez firmę pana Józefa Paczki z Nowego Targu. Instalację elektryczną i alarmową wykonała firma „Włodzimierz Fularski, Andrzej Sikora, Wiesław Klimek, Franciszek Fularski”, natomiast malowanie: Adam i Ryszard Gąsiorek. Instalację gazową, C.O., wodną i cieplną wykonał Józef Sioło. Tynki i kanały nadmuchowe – Zdzisław Pacak przy pomocy parafian, a zwłaszcza Mariana Tutaka, Andrzeja Ciepieli i Karola Pluty. Posadzkę wykonała firma z Kieleckich Kopalni Surowców Mineralnych. Wykończenie wieży wykonała firma PPUH „Agrotrak” pod kierownictwem prezesa Marka Sikory oraz firma braci Misiaków, Hieronima i Wiesława.

Wśród zaangażowanych w naszą budowę należy wyróżnić panie, które zajmowały się i nadal zajmują sprawami ekonomicznymi: Maria Gabaja, Gabriela Sikora i Maria Szczurek.

Dzisiejsza uroczystość byłaby niemożliwa bez sponsorów, którym należy podziękować. Najwięcej wniosła parafia św. Floriana wraz z ks. prałatem Janem Czyrkiem, jej proboszczem. Można powiedzieć w języku potocznym, że matka nie opuściła w potrzebie swojej córki, za co serdecznie jesteśmy wdzięczni. Na ręce ks. dziekana Jana Dziaska składamy podziękowanie dla parafii z dekanatu Krowodrza za wieloletnią zbiórkę ofiar na nasz cel. Podobnie także dekanatom: Bolechowice, Wawrzeńczyce a ostatnio dekanatowi Kazimierz. Dziękujemy ofiarodawcom z Toronto, a zwłaszcza Bronisławie Kielar i Stelli Zapotoczny; ks. Grzegorzowi Ciochowi z diecezji Denwer w U.S.A oraz jego parafianom; ks. Józefowi Matysowi z diecezji Regensburg w Niemczech oraz jego parafianom. Dziękujemy także panu Krzysztofowi Góralczykowi.

Wyrażamy wreszcie wdzięczność tym parafianom, którzy przez wiele lat solidnie składali ofiary. Wielu z nich nie doczekało nowej świątyni, ale z pewnością cieszą się z dzisiejszego wydarzenia w domu Ojca. Spośród tych, którzy odeszli trzeba wspomnieć Państwa Rostworowskich, którzy pozostawili swoje obrazy, zdobiące naszą świątynię. To podziękowanie składamy na ręce ich syna – Tadeusza Rostworowskiego.

Przed nami wiele jeszcze pracy do wykonania abyśmy mogli tę świątynię w pełni oddać Panu Bogu w akcie konsekracji. Dzisiaj dziękujemy Księdzu Kardynałowi za obecność i prosimy o poświęcenie kościoła, który od tej chwili stanie się domem Boga i naszym domem. Prosimy także o sprawowanie Mszy św. w intencji rychłej beatyfikacji i kanonizacji Sługi Bożego Jana Pawła II oraz w intencji całej naszej wspólnoty parafialnej.